ايروبيك ورزشي ، نه تنها يك فرم آمادگي جسماني براي عموم مردم است ، بلكه از اواخر دهه هشتاد به عنوان يك ورزش رقابتي نيز شناخته شده است . ايروبيك ورزشي حركات جنبشي ، قدرت ، انعطاف و هماهنگي با موسيقي را در برنامهاي عرضه ميدارد كه كمتر از دو دقيقه طول مي كشد .
برنامه در يك مساحت 7*7 متر مربع صورت مي پذيرد .
مسابقات به صورت انفرادي مردان و انفرادي زنان ، مختلط جفتي ، سهتايي ( و از سال 2002 ) گروههاي 6 تايي انجام ميشود .
برنامه بايد شامل 6 حركت از خانواده هاي مختلف باشد كه پويايي ، قدرت ، انعطاف ، تعادل و قابليت پرش را به نمايش بگذارد
فدراسيون بين المللي ژيمناستيك ( FIG ) تنها عضو شناخته شده در رابطه با ايروبيك ژيمناستيكي توسط كميته بين المللي المپيك ( IOC ) مجمع عمومي فدراسيونهاي بين المللي ورزشي ( GAISF ) و مجمع بازيهاي بين المللي ( IWGA ) از نيمه دوم دهه هشتاد ايروبيك ورزشي را در زمره مجمع فعاليتهاي خود قراردا . و آن را ارتقا بخشيده است .
تعيين تعداد افرادي كه ايروبيك ورزشي تمرين مي كنند كاري دشواري است ، اما در برزيل به تنهايي نيم ميليون جمعيت در اين ورزش شركت مي جويند . كشورهاي ديگري در آنها نيز اين ورزش متداول است عبارتند از آرژانتين ، استراليا ، ايلات متحده آمريكا ، ژاپن ، آلمان ، ايتاليا ، اسپانيا ، روماني و ديگر كشورهايي اروپايي .
در سال 1994 ، گنگره FIG تصميماتي در رابطه با راهاندازي مسابقات جهاني و سازماندهي ايروبيك ژيمناستيكي مشابه با ديگر رشتههاي ورزشي خود اتخاذ نمود . اولين مسابقات رسمي جهاني در سال 1995 در پاريس برگزار شد ( 34 كشور )
در سال 1997 ، IWGA ، ايروبيك ورزشي را در زمره برنامه ورزشي پنجمين بازيهاي جهاني قرارداد .